Yessss!
Geluk is zo’n mooi en ongrijpbaar iets. Geluk bij mij is een tintelend en kriebelend gevoel net onder mijn borstbeen. De ongrijpbaarheid van geluk zit hem in de momenten dat ik in de gaten heb dat het daar tintelt en kriebelt en zodra ik dat in de gaten heb, dan is het al weer weg. Vandaag niet. Vandaag loop ik al uren rond met een heerlijk tintelend en kriebelend gevoel daar onder mijn borstbeen. De reden daarvoor is de tussenstand na de 3e chemo van Hilde. Afgelopen maandag moest ze een MRI laten maken om vast te stellen of en zo ja hoeveel de tumor geslonken was. Alhoewel het die fijne tweede week is en dat we dan eigenlijk liever niet naar het ziekenhuis gaan, vormt deze week daarop dan weer een uitzondering.
Vanmorgen kregen we de uitslag van de chirurg. Goed nieuws, supergoed nieuws zelfs. De tumor is kleiner geworden en flink ook. De tumor had een totale omvang van ruim 6 cm, bestaande uit een kern met allemaal tentakels. De kern is gehalveerd en de tentakels zijn helemaal weg. Er rest nu nog een tumor van 1,5 bij 2 cm. De lymfeklier onder de oksel is op de MRI helemaal niet terug te zien. Dat betekent niet automatisch dat hij al helemaal weg is, maar wel dat hij een flink stuk kleiner is geworden.
Hilde reageert super opgelucht. Ze was nog het meest bang om te horen dat de chemo niks zou doen en dat het zou voelen alsof het dan voor niets zou zijn geweest. De tussenstand laat echter zien dat het juist erg goed aanslaat. Dat betekent ook dat de Taxoterre eraf gaat om de bijwerkingen in haar vingers en tenen een halt toe te roepen. Het herstel van het gevoel in haar vingers kan tot twee jaar aanhouden, voor zover het überhaupt ooit helemaal weg zal zijn. Consequentie is wel dat de dosering van de andere twee stoffen wordt verhoogd en dat ze geen prik meer krijgt om de aanmaak van witte bloedlichaampjes te stimuleren. Dat betekent dat ze het herstel nog meer dan ze al deed op eigen kracht zal moeten doen. Hoewel dat op zich weer spannend is, overheerst vooral de opluchting en de blijdschap.
Verder hebben we het voor elkaar gekregen om de 4e ronde kort na de jaarwisseling te laten plaatsvinden in plaats van vlak ervoor. We hebben nu precies twee weken vrij. Vrij van chemo’s, vrij van bijwerkingen, vrij van verdriet, vrij van nare gedachten en vrij van ziekenhuisbezoeken. De komende twee weken zijn we bezet, bezet met geluk, met hoop, met vertrouwen en met heel veel liefde. Laat dat nou net de betekenis zijn van de vier blaadjes van het Klavertje 4.
Hilde heeft vandaag een eindejaarsfeestje van haar werk. Daar heeft ze zoveel zin in. Afgelopen weekend is ze met haar moeder en zusje wezen shoppen. Getooid in haar nieuwe kleren en met het nieuws van vandaag straalt ze van oor tot oor. Mijn woest aantrekkelijke meissie, wat doet ze het goed en wat word ik daar vreselijk gelukkig van. Vanmiddag kreeg ik een persoonlijk en heel lief cadeautje van haar en het deed de tranen in mijn ogen rijkelijk stromen. Het blijft heel bijzonder te ervaren hoe juist in deze tijden het geluk bij ons is en ons de kracht geeft de strijd te strijden zoals we dat doen.
Persoonlijk ervaar ik het als een soort emotionele “detox”. Alle overbodige emoties zijn eruit, waardoor de belangrijke emoties de ruimte krijgen om dat te doen waarvoor ze bedoeld zijn. Ik voel me bevrijd, ik durf me te uiten en ik durf me kwetsbaar op te stellen. Ik heb me nog nooit zo sterk gevoeld en bij Hilde zie ik precies hetzelfde.