Día uno, We Bike 2023

Hilde van der Feen

Vandaag dinsdag alweer, het gaat nu echt beginnen. Vannacht heb ik best aardig geslapen en veel leuker nog, het ontbijt was vandaag niet om 04.00 uur, maar lekker om 7.30 uur. Dat vindt mijn maag toch wel een stukje prettiger. Om 9.00 uur moesten we klaarstaan voor vertrek. Zijn alle banden nog hard, heb ik al mijn diabetesspulletjes bij me, genoeg eten mee, allemaal vragen die zo ’s morgens in mijn hoofd nog even de revue passeren. Voordat we daadwerkelijk los mochten gaan, eerst nog even op de foto met zijn allen. Ik merk dat mijn lichaam er na al dat getrain en dan de laatste week niets doen, wel aan toe is om weer wat werk te verzetten op de fiets. Het programma voor vandaag was 42 km en 650 hm, een rustig begin dus. Eerst reden we richting het meer hier beneden het in dorp, Embalse de Baños. Een prachtig meer waar je helemaal om heen kan fietsen. Het was wat weliswaar wat winderig en nog iets bewolkt, maar daardoor een prima fiets temperatuur. Hier en daar wat pittige klimmetjes maar al met al heel goed te doen. Na een eerste controlemoment van de bloedsuikers en een groepssessie sanitair simultaanplassen, hebben we de tocht weer vervolgd. Door het dorp Baños de Montemayor, hier begon een eerste serieuze (en pittige) klim.

Na nog wat klimmen en slingeren, liep de route verder over in een MTB pad. Het leek bij tijd een wijle bijna een rock garden, want de route was bezaaid met keien. Alsof je onder de regenboog naar de pot met goud aan het fietsen bent, doemde er een heel lieflijk en schattig huisje aan het einde van het pad op. Het bordje Cafe deed de nieuwsgierigheid geen goed en dus werd er poolshoogte genomen of er daadwerkelijk koffie gedronken kon worden.

Een oude Spaanse baas liet zich zien en hij kon inderdaad koffiezetten. Op z’n gemak ging hij voor ons de koffie zetten. Geweldig, nog nooit zo’n lekker bakkie gehad, met zoveel liefde en passie bereid. Het bleek dat de route van de Camino de Santiago hier ook langsliep en dat er bovendien door wandelaars overnacht kon worden.

Een paar km verderop stond de snelle groep al enigszins ongeduldig op ons te wachten, het was namelijk tijd voor de lunch en de Spanjaarden hadden een suprise voor ons. Een aantal bakken met kersen, stukken brood en allerlei lekkere soorten hammetjes, héérlijk. De plek waar we van deze surprise konden genieten, was bij een Miles Stone, een bijzondere steen door de Romeinen geplaatst.

Na deze lunch gingen we weer op weg, hier wachtte ons nog een pittig klimmetje, maar gelukkig hadden we veel enthousiaste vliegen om ons heen die ons een soort van aanmoediging gaven om zo snel mogelijk weer uit de luwte te komen. We kwamen uit bij het oude treinspoor wat nu is omgedoopt tot een fietspad. Hier kregen we een soort van toetje. Nee, niet weer eten, maar 10 km naar beneden fietsen, wat een heerlijkheid. Aangekomen bij het hotel zijn we met z’n allen het dorp in gegaan om onze vochtregulatie weer op orde te krijgen. Tja het is soms hard werken hoor tijdens zo’n challenge. Al met al was een prachtige dag in een mooie omgeving. Het ging superchill met fietsen en dus ben ik een blij ei.